BİRGÜN

Çıkardım kanlı gömleğimi,
İçimdeki kanı sıktım, akıttım...
"İnsan" makyajlarını sildim ömür emicilerin,
Sildikçe aşındı ömrüm, kire bulandı tenim...

Unutmayacağım...
En derin darbelerin
En yakınlarımdan geldiğini.
Kendine "İnsan" diyen o ruhsuz yaratıkların,
iki paralık adamları musallat ettiğini ömrüme...

Gerçi
Devrettim gece nöbetlerini
Gaia ve Uranos'a...
ben uyuyorum artık.
Yıllar sonra uyuyorum...

Sen,
Dünyaya hapsolmuş bir mahkum,
Ben,
Kulağına "SUR" üflemek için

bir ömür bekleyen,
İsrafil...

Gökten iki VEBAL düşmüş boynuna;

kim çıkacak kerevetine?