DÜN"MÜŞ"

Yarını düşünmemekmiş yaşamak.
Her gün doğup, gözlerini kapattığın,
Nefesinin durduğu andaymış ölüm.
Dünü de yaşamamakmış.
Verdiğimiz nefeslerin geri dönmediği,
Baktıklarımızın bize bir daha bakmadığı gibi
Bize aitlikten uzakmış “dün”.
“Al” olmuş bedenimdeyse,
Yaralarıma ulaşamıyorum artık.
Kabuk bağlamış kesiklerin
Demirimsi tadı geziyor dilimde.
Damarlarımda devinen kan pıhtıları
Voltalar atıyorlar hayatımın içinde.
Nereyi tıkatacağı belli olmayan
Serseri bir mayın gibi.

Şu kanlı gömlekten bir kurtulsam…