PARMAKLIK

Tohumunda varmış,
Olurmuş muş ayrılık.
Ekerken aşkını en yüreğine,
Biçeceğin yaşıymış gözlerinin.

Umut,
Çoktan gitmiş bu çoraklardan
Umman derinliğine,
Uzaklara.

Sonbahardaki geç yağmurlar,
İlkbaharın kokusunu taşımaz artık.
Vazgeçmekse yalnızlık hayattan,
Ben, vazgeçtim.

Seni sevmekten sanma sakın.
Geçişim sevdaya dair her şeyden,
Bile bile tutsaklıktan.
Ama tutsaklık geçmedi işte
Ne benden, ne de bedenimden.

Biliyorum artık,
Benim ki gibi çekilirmiş
Hayat hapsinin cezası.
Ömrünün sonuna kadar,
Mahkûm olmakmış
Parmaklıkları bedenin olan zindanlarda,
Ağır ağır "yaşamak"mış.
Burada
"Yok"lukta…